Αναζητώ
τους παλιούς συνοδοιπόρους
Εκείνους που ‘μασταν μαζί
πολύ πριν φτάσουμε
- ο καθένας στο δικό του -
κατακερματισμένο
απολύτως προσωπικό
κι απρόσωπο
εδώ
… Όπως κάθε homo sapiens που ξέρω
Για να τα καταφέρω
Σκοτώνω το μισό μου εαυτό …
Μιλάω, φυσικά, για τους ανήλικους συντρόφους
των λογοτεχνικών περιοδικών μας εκδόσεων
των στοιχειοθετημένων μ’ επιμέλεια,
με λίγο κρασάκι για τους μεγαλύτερους και κάνα μεζέ
μία Παρασκευή βράδυ στο Μοσχάτο
ή στο Φάληρο με το Publisher
από τον σκληρό πυρήνα των αιθεροβαμόνων
Χαρτιά πλημμυρισμένα με εύμορφο χάος
το δικό μας το χάος, των κοινών αναφορών
των κοινών αισθητικών αποριών και απαιτήσεων
της ίδιας μουσικής, καλλιτεχνικής αυστηρότητας
πριν την οξύμωρη επιβολή
του απόλυτου χυμαδιού
και της αμείλικτης μηχανοργάνωσης
… Φτιάχνω τοστ, πορτοκαλάδα κι εσπρέσο
Ξέρω πως θα πονέσω
Αν σπάσω τον κύκλο αυτό …
Στην υγειά τους, λοιπόν,
αυτό εδώ το ποιηματάκι, όπου και αν βρίσκονται
Των ανθρώπων εκείνων που
πολύ πριν γίνουμε ενήλικες
γεμίζαμε το χώρο και το χρόνο μ’ εμάς
Τα νησιά που καταλαμβάναμε τα καλοκαίρια τραγούδαγαν Λοΐζο
Χατζιδάκι και Σαββόπουλο
Είτε είχαμε φέρει τα όργανα μαζί, είτε όχι
Είχαμε μία ταυτότητα
Κι όχι κωδικούς στο taxisnet
Κι όλα πολύ πριν ό,τι greek γίνει μιεχ
και χαθούμε ανάμεσα στη γλίτσα του ελληνισμού
και στη σούπα του “χώρου” και της “φάσης”
με έδρα επιχείρησης τα Εξάρχεια
… Βρες σειρές μ’ αυτοτελή επεισόδια
Βάλ’ το αμέσως στα πόδια
Αν υπάρχει δεδομένη πλοκή
Δες τον πρώτο και το δεύτερο κύκλο
Αλλά μη δεις τον τρίτο
Και αγνόησε όποιον λέει να τον δεις …
Σύντροφοι,
Μέσα απ’ τη καρδιά μου, σας αγαπώ
Καλή μας τύχη
ΥΓ. Άμα ποτέ κανείς μας τύχει
και βρεθεί ξανά σε κάποια σκηνή
Ας ρίξουμε με τη σκέψη μας ένα βλέφαρο προς τα πίσω
(είμαι σίγουρος πως οι περφόρμερς εξ ημών
το κάνουν ήδη!)