- Είναι οι πολυκατοικίες
τ’ ακροδάκτυλά μου
(έχω μυριάδες για να παίζω με τα περιστέρια που περνούν)
Τα σπίτια τα μικρά, οι τρίχες
του εφηβαίου μου
όπου βλέπεις νέες οικοδομές
είναι γιατί βρίσκομαι σε μία οργασμική
αιώνια εφηβεία
Τα νεύρα μου τυλίγονται
γύρω απ’ τις κολώνες της ΔΕΗ
Είναι οι λεωφόροι
και οι δρόμοι οι αρτηρίες μου
φλέβες μου οι αποχετεύσεις
Τα ερυθρά μου αιμοσφαίρια τα λένε ανθρώπους
Μπάτσους τα λευκά
Οι πλατείες μου είναι ράμματα παλιά
που δεν ξανάβγαλαν τρίχες
τι να κάνεις; θα κάτσεις να σκάσεις;
Τα σπυράκια μου τα λένε λόφους
δεν τα σκάω για να μη χαλάσει περαιτέρω
η αστική μου επιδερμίδα
μόνο κάτι κρέμες ανάπλασης χρησιμοποιώ
κι ελπίζω
Όσο για τη καρδιά μου που ρωτήσατε
αυτήν τη ψάχνω αιώνες
μαζί με τους Ποιητές
και με τους Παραβάτες
αλλά γιατί ρωτάτε εμένα, γιατρέ;
Αυτή δεν είναι η δουλειά σας;
- Εγώ σας ρώτησα απλά
εάν γνωρίζετε ποιο μπορεί να είναι
το αίτιο της ασθένειάς σας
- Ένα πράγμα θα σας πω, γιατρέ
και βάλτε το καλά μες στο μυαλό σας
Είμαι το Άστυ
Μητέρα μου είναι η Ιστορία
Πατέρας μου το Κράτος
Και δε πρόκειται εγώ
Ποια; Εγώ!
Ν’ αφήσω δυο-τρεις μπαχαλάκηδες
να μου ανεβάσουν τη πίεση