Ως επί το πλείστον, διακαώς ανέραστος
μπορεί -κι εδώ είναι το τρομακτικό-
κι ως επιθυμία
Γοητευθείς, αντιθέτως, απ’ τις ιστορίες των άλλων
όλων των άλλων
και των ηδονών τους
Έρμαιο των ματιών τους, των διαυγών
επιτηδευμένα ακανόνιστος
στα υπέροχά τους μάτια βαρετός
Μετέωρος στη σκέψη τους
αυτός που απλά δεν έχει
μια ιστορία να πει
Δεσμευμένος απ’ τη πίστη μου
στο ήρεμο των βλεμμάτων
και στην αγάπη
Μαγεμένος, σαν στεγνός
απ’ τις αυθόρμητές τους ιστορίες
τις υγρές
Υπόδουλος, εν τέλει, παραισθήσεων
για μια θρησκεία άλλη
εξιλεωτική
Ένα δόγμα που τα δόγματα όλα καταρρίπτει
και που η ευτελής μου ποίηση
δεν έχει κάτι να του πει
Ένα δόγμα που θα σφάξει ό,τι νευρώδες
και σαν αρχέγονη αλήθεια
θα με καταπιεί